برای اینکه یک مولکول قطبی باشد، باید دو شرط اصلی وجود داشته باشد:
1. **وجود پیوندهای قطبی**: یک پیوند قطبی زمانی ایجاد می‌شود که بین دو اتم، اختلاف الکترونگاتیویته (قدرت جذب الکترون) وجود داشته باشد. وقتی اتم‌ها الکترون‌ها را به طور نابرابر به اشتراک می‌گذارند، ناحیه‌ای از مولکول بار منفی و ناحیه‌ای دیگر بار مثبت پیدا می‌کند. به عنوان مثال، در مولکول آب (H₂O)، اتم اکسیژن الکترونگاتیوتر از اتم‌های هیدروژن است و باعث ایجاد پیوندهای قطبی می‌شود.
2. **شکل مولکول**: حتی اگر یک مولکول پیوندهای قطبی داشته باشد، ممکن است به دلیل اشکال هندسی خاص نتواند قطبی باشد. برای مثال، مولکول کربن تتراکلراید (CCl₄) دارای پیوندهای قطبی است، اما شکل هندسی آن به گونه‌ای است که بارهای مثبت و منفی همدیگر را خنثی می‌کنند و در نتیجه مولکول غیر قطبی است. اما مولکول‌هایی مثل آب که دارای شکل زاویه‌ای هستند، این بارها به طور متوازن توزیع نمی‌شوند و باعث می‌شود که به صورت کلی قطبی شوند.
بنابراین، برای اینکه یک مولکول قطبی باشد، باید هم پیوندهای قطبی داشته باشد و هم شکل هندسی آن باعث نشود که بارها خنثی شوند.
